بر اساس مطالعه جدید ، افزودن مسیرهای دوچرخه سواری به خیابان های شهری می تواند تعداد دوچرخه سواران را در کل شهر افزایش دهد ، نه فقط در خیابان های دارای مسیرهای جدید دوچرخه سواری. این یافته به تحقیق فزاینده ای نشان می دهد که سرمایه گذاری در زیرساخت های دوچرخه سواری می تواند افراد بیشتری را به رفت و آمد با دوچرخه ترغیب کند ، که به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و بهبود سلامت کمک می کند.
رالف بوئلر ، رئیس امور شهری و رئیس جمهور ، برنامه ریزی در دانشکده امور عمومی و بین المللی در ویرجینیا تک ، که در این مطالعه نقش نداشت.
این تحقیق که روز دوشنبه بصورت آنلاین در مجله Proceedings of the National Academy of Science منتشر شد ، نشان داد که در شهرهایی که زیرساخت های دوچرخه سواری به آنها اضافه شده است ، دوچرخه سواری تا 48 درصد بیشتر از شهرهایی که خط دوچرخه اضافه نمی کنند ، افزایش یافته است.
شهرهای متراکم که حمل و نقل عمومی آنها از قبل محبوب بود ، بیشترین افزایش را داشته است. در شهرهایی با تراکم کمتر ، سرانه اتومبیل بیشتر و سرعت ترافیک بیشتر ، افزایش دوچرخه سواری ملایم تر است. پاریس ، که برنامه خط دوچرخه سواری خود را زود اجرا کرد و بزرگترین برنامه مسیر دوچرخه سواری پاپ آپ را در بین شهرهای مورد مطالعه داشت ، یکی از بیشترین افزایش را در موتورسواران داشت.
سباستین کراوس ، نویسنده اصلی تحقیق ، گفت: “تقریباً به نظر می رسد که یک قانون طبیعی است که هرچه زیرساخت بیشتری داشته باشید ، دوچرخه سواری بیشتری نیز خواهید داشت.”
اما در تحقیقات حمل و نقل عمومی ، تأثیر افزودن مسیرهای دوچرخه سواری محل بحث است.
آقای کراوس ، نامزد دکترای اقتصاد در انستیتوی تحقیقاتی مرکاتور در زمینه عوام جهانی و تغییرات اقلیمی در برلین ، گفت: “این مانند یک مشکل مرغ و تخم مرغ است.” “این علیت معکوس وجود دارد که در حقیقت ، اگر تعداد زیادی دوچرخه سوار داشته باشید ، آنها زیرساخت های بهتری را می طلبند و در واقع این زیرساخت ها نیستند که دوچرخه سواری بیشتری ایجاد می کنند.”
محققان داده هایی از جمله طول مسیرهای جدید دوچرخه سواری و داده های پیشخوان دوچرخه سواری را از 106 شهر در سراسر اروپا جمع آوری کردند. پیشخوان های دوچرخه به محققان این امکان را می دهند تا تعداد دوچرخه سواران در سطح شهر را اندازه گیری کنند ، نه فقط در مسیرهای جدید دوچرخه سواری. آنها تعداد دوچرخه سواران را از مارس تا ژوئیه مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که در شهرهایی که خط دوچرخه اضافه کرده اند ، دوچرخه سواری 11 درصد افزایش یافته و 48 درصد بیشتر از شهرهایی است که خط دوچرخه اضافه نکرده اند.
محققان دریافتند که این افزایش هنگام کنترل آب و هوا و تغییر در عرضه و تقاضای حمل و نقل عمومی رخ داده است.
دوچرخه ، برخلاف اتومبیل ، گازهای گلخانه ای منتشر نمی کند. متیو رایفمن ، دانشجوی دکترای بهداشت محیط در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون ، در یک مطالعه جداگانه دریافت که سرمایه گذاری در زیرساخت های دوچرخه سواری و پیاده روی با توجه به مزایای سلامتی ، بیش از هزینه هایشان است.
آقای رایفمن گفت: “آنها فعالیت بدنی ما را افزایش می دهند و میزان انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهند و کیفیت هوا را بهبود می بخشند ، که همگی بر سلامتی تأثیر دارند.”
آقای کراوس هشدار داد که یافته های مطالعه وی منحصر به بیماری همه گیر است ، زیرا مقامات بهداشت عمومی دوچرخه سواری را برای کاهش خطر انتقال ویروس کرونا تشویق می کنند و شهرهای سراسر جهان زیرساخت های دوچرخه را به خیابان های خود اضافه می کنند. اما تصور اینکه افراد بیشتری می توانند با پایان یافتن بیماری همه گیر ، دوچرخه سواری کنند ، امری طولانی نیست.
تحقیقات در مورد اعتصابات حمل و نقل نشان داده است که مجبور کردن افراد به آزمایش مسیرها و شیوه های جدید حمل و نقل می تواند باعث ایجاد روالهای جدید شود.
آقای کراوس گفت: “نشانه هایی از تحقیقات مربوط به رفتار تحرک وجود دارد که به محض اینکه راهی دیگر برای رفت و آمد پیدا کردید ، در واقع ممکن است به آن پایبند باشید.” “بنابراین من اطمینان دارم که اگر زیرساخت ها را حفظ کنید ، مردم دوچرخه سواری را ادامه می دهند.”